Zdrowie publiczne
Bliska jest Ci maksyma: „Lepiej zapobiegać niż leczyć”? Wiesz, jak istotny jest zdrowy styl życia? W trakcie studiów chciałbyś łączyć wiedzę medyczną z wiedzą z zakresu nauk społecznych i ekonomicznych? Oto kierunek dla Ciebie!
Zdrowie publiczne to złożona kwestia, która nie mieści się w ramach zainteresowań medycyny. Nie dotyczy już bowiem problemów zdrowotnych pojedynczych pacjentów – rozpatruje się je w kontekście problemów społecznych, na poziomie całej populacji. Nie chodzi już tylko o zapobieganie chorobom, ale o przedłużanie życia i polepszanie jego jakości, połączone z promowaniem zdrowego stylu życia i nieodzownie z nim związanej aktywności fizycznej. Ideę studiów na tym kierunku sprowadzić można zatem do przysłowia: „Lepiej zapobiegać niż leczyć”. Do tak rozumianego zdrowia publicznego przykłada się w krajach rozwiniętych dużą wagę, chcąc zahamować rozwój chorób cywilizacyjnych.Predyspozycje kandydata
Kandydat na taki kierunek studiów powinien – z oczywistych względów – prowadzić zdrowy tryb życia. Powinien być przy tym osobą odpowiedzialną, zdającą sobie sprawę z konsekwencji własnych czynów. Entuzjazm i zaangażowanie to równie przydatne cechy – nie od dzisiaj wiadomo, że aby skutecznie promować daną postawę, samemu trzeba świecić przykładem. Ważnymi kompetencjami przyszłego eksperta z zakresu zdrowia publicznego okażą się umiejętność nawiązywania kontaktów, umiejętność myślenia strategicznego, kreatywność i zdolność zarządzania.
Organizacja studiów
Studia na kierunku „zdrowie publicznych” podjąć można na wielu uczelniach państwowych (w tym na uczelniach medycznych), a także na uczelniach prywatnych. Dostępne są zarówno jako kierunek studiów I stopnia, jak i jako kierunek studiów II stopnia. Studiować można w trybie stacjonarnym (dziennie) lub niestacjonarnym (zaocznie lub wieczorowo). W zależności od wybranego stopnia studiów, absolwenci uzyskują dyplom licencjata lub magistra.
Wyspecjalizuj się!
Najczęściej po pierwszym roku studiów licencjackich (lub jeszcze podczas rekrutacji) studenci wybierają specjalność; podobnie studenci studiów magisterskich. Specjalność nie tylko dostosowuje program studiów do indywidualnych zainteresowań studenta, ale i ukierunkowuje drogę kariery zawodowej. Oto przykładowe specjalności:
- edukacja i promocja zdrowia;
- organizacja i zarządzanie w ochronie zdrowia;
- epidemiologia, statystyka i informatyka medyczna;
- ubezpieczenia zdrowotne i pielęgnacyjne;
- medycyna ratunkowa i zarządzanie kryzysowe;
- system zarządzania jakością w radiologii;
- psychologia zdrowia publicznego;
- jakość w opiece zdrowotnej;
- European Public Health;
- kosmeceutyki i produkty apteczne;
- medycyna i turystyka uzdrowiskowa;
- zooterapia;
- administracja zdrowiem publicznym
- profilaktyka społeczna;
- doradztwo rehabilitacyjne
i inne.
Program studiów
Studia na kierunku „zdrowie publiczne” mają interdyscyplinarny charakter – studentom przekazuje się wiedzę z zakresu medycyny oraz nauk społecznych, nauk ekonomicznych i nauk o zarządzaniu, a także z zakresu prawa i ustawodawstwa krajowego oraz Unii Europejskiej (związanego z ochroną zdrowia). Tym samym kandydaci, którzy chcą rozpocząć studia na tym kierunku, mogą mieć pewność, że program będzie interesujący.
Program studiów, określony ministerialnymi standardami kształcenia, uwzględnia przedmioty podstawowe i kierunkowe. Osobną kwestią, związaną bezpośrednio z wyborem specjalności, są przedmioty specjalnościowe – informacji o nich szukać można na stronach internetowych poszczególnych uczelni.
Program studiów I stopnia wygląda następująco:
- podstawy prawa;
- podstawy ekonomii;
- podstawy socjologii;
- podstawy psychologii;
- podstawy demografii;
- podstawy ochrony środowiska;
- podstawy biostatyki;
- propedeutyki medycyny;
- nauki o człowieku;
- propedeutyka zdrowia publicznego;
- podstawy promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej;
- podstawy epidemiologii;
- ekonomia i finanse;
- zarządzanie i organizacja;
- podstawy nadzoru sanitarno-epidemiologicznego;
- podstawy ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;
- podstawy polityki społecznej i zdrowotnej;
- problemy zdrowia w skali międzynarodowej;
- ratownictwo medyczne;
- podstawy żywienia człowieka;
- podstawy zdrowia środowiskowego;
- kwalifikowana pierwsza pomoc.
Program studiów II stopnia uwzględnia z kolei zajęcia z przedmiotów:
- prawo;
- ekonomia;
- psychologia;
- pedagogika;
- socjologia;
- biostatyka;
- metodologia badań;
- ochrona środowiska;
- elementy zdrowia publicznego;
- promocja zdrowia i edukacja zdrowotna;
- epidemiologia;
- ekonomika i finansowanie w ochronie zdrowia;
- organizacja i zarządzanie w ochronie zdrowia;
- nadzór sanitarno-epidemiologiczny;
- ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;
- polityka społeczna i zdrowotna;
- międzynarodowa problematyka zdrowotna;
- żywienie człowieka;
- zdrowie środowiskowe;
- formy opieki zdrowotnej;
- marketing usług zdrowotnych;
- zasoby i systemy informatyczne w ochronie zdrowia.
Perspektywy zawodowe
Absolwenci kierunku „zdrowie publiczne” podejmują pracę przede wszystkim na stanowiskach administracyjnych lub menedżerskich. Pracy szukać mogą nie tylko w zakładach opieki zdrowotnej czy instytucjach zajmujących się promocją i ochroną zdrowia – specjaliści z zakresu zdrowia publicznego potrzebni są także w administracji rządowej i samorządowej, w szeroko rozumianej oświacie i instytucjach akademickich. Poza tym: w instytucjach nadzoru sanitarno-epidemiologicznego, organizacjach pozarządowych i w mediach (programy edukacyjne i profilaktyczne), w branży ubezpieczeniowej (ubezpieczenia zdrowotne i społeczne, zarządzanie ryzykiem), w branży farmaceutycznej i tym podobne.
Rekrutacja
Każda z uczelni określa swoje własne kryteria naboru kandydatów. Osoby zainteresowane podjęciem studiów na kierunku „zdrowie publiczne” powinny zatem monitorować komunikaty odnoszące się do rekrutacji i na bieżąco śledzić strony internetowe wybranych uczelni. Przy tworzeniu list rankingowych osób zakwalifikowanych na studia I stopnia brane są pod uwagę wyniki z egzaminów maturalnych z dwóch lub trzech przedmiotów (niektóre uczelnie uwzględniają tylko jeden przedmiot). Rekrutacja na studia II stopnia bazować może na egzaminach wstępnych.
Red. B. Stachnik
Rozwiń